Kareler...

Sararmış fotoğraflar...

Zamanında içlerinde ne çok renk barındırmış, dönemin siyah-beyaz makinaları ile çekilmiş, şimdilerde ise kapalı kaldıkları çekmecelerin içinde sararmış fotoğraflar...

Nedendir bilmiyorum, eski çağırıyor şu aralar.
Yaş ilerledikçe mi çoğalıyor bu duygular?

Gençliğin en patlak yaşandığı anlarda sadece gözlerimle yalayıp geçiştirdiğim fotoğrafların içine dalasım var artık. Dalıp; o yaşanıp tükenmiş, tüketilmişlere sarılasım var hani. Zamanı dondurmak mı bütün niyetim yoksa?

Halbuki, şimdiyi yaşamalıyız. Dün geçti bitti, yarına çok var. Ama "şimdi" burada, seninle.

"Arada karıştırıyorum bu eski fotoğrafları. Her ne kadar zaman zaman zor olsa da bakması..." diyor bir akrabam.

Haklıdır. Sadece karelerde kalmışlıkları kabul etmek zor.

Yine de "Sararmış da olsalar yaşatmaya devam etmeliyiz"

diyorum...