Para İstiyorum !

Bugüne kadar hayatla ilgili temennilerim sağlıkla ilgili konulardaydı. Vücudumuzda en ufak bir ağrı bile keyfimizin kaçmasına sebep olurken ayakta kalıp hem kendimize hem çevremize yararlı olmak açısından bunu dilemek çok doğal geliyordu.

Geçmiş zaman kipini yanlış kullanmadım. Kriz bu derece başa vurmuşken sağlıktan bahsetmek anlamsızlaşıyor gibi geliyor bana. Bu yoklukta sağlığımız bozulsa direkt camiye gideriz herhalde.

O yüzden artık liste başını "para" çekiyor. Global dendi mi bir şey için artık etkilenilmemesi imkansız hale gelmiş bu günlerin ilerisinde bizi ne bekliyor sorusu kafamı çok kurcalıyor.

Geçenlerde bir köşe yazısında okudum. Özetle "mutevazı davranma evrene karşı" diyordu. "İsteyeceksen tam iste!" O veya bu sebeple şu olsun veya yetecek kadar param olsun savsatısından vazgeç diyordu okuduğum satırlar.

Bugün sabah bunu uygulamaya koydum. Yukarı kafamı kaldırıp, bulutlu gökyüzüne doğru, yüksek sesle bağırdım : "Para istiyorum!"

Sonra şehre doğru yola koyuldum. Her zaman park ettiğim otoparka girdiğimde adamlar bilet almadan geçebileceğimi söylediler.

"Sistem bakımda..."

Gülümsedim tabii. Yukarıda her kim varsa sesimi duymuştu işte. İşe bu otoparktan koyulmuştu demek. Sanki milyon TL'ler kazanmış edasıyla geçirdim günümü ve sonunda arabamı alıp otoparktan ayrılırken gişedeki adama el salladım. Adam garip şekilde yüzüme bakıp, 1 dk.işareti yapınca mecburen durup penceremi açmak zorunda kaldım.

"4 TL rica edeyim, hanfendi"

"Aa! nasıl olur, hani bakımdaydınız?"

"Bakımdayız ama giriş ve çıkış saatlerini kaydediyoruz. Ve ayrıca kasa fişimizi de verebiliyoruz"

"................."

Yukarı doğru baktım tekrar.

"Sesim yeterli mi gelmedi yoksa ne demek istediğimi anlatamadım mı?"